lunes, 26 de enero de 2009
O VENTO
CAIUNOS UNHA TELLA E ROMPEU A CANCELA.
NA CASA DA MIÑA AVOA, NAS PUNTALEIRAS, CAIRON PIÑEIROS, E NA COSTA TAMÉN.
EU NON ESCOITEI NINGÚN BARULLO DE VENTO, QUEN MO CONTOU FOI O MEU IRMÁN PEPE
Sabela dixo: Carlos axudou a Marta a escribir algunhas palabras e David axudoulle no encerado a poñer as letras que faltaban. Marta escolleu o debuxo de Noemí sobre o vento para poñer nesta entrada.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Cómo zoaba o vento Marta! Eu pasei un pouco de medo.
ResponderEliminarPrecioso debuxo Noemí.