lunes, 26 de enero de 2009

O VENTO



CAIUNOS UNHA TELLA E ROMPEU A CANCELA.

NA CASA DA MIÑA AVOA, NAS PUNTALEIRAS, CAIRON PIÑEIROS, E NA COSTA TAMÉN.

EU NON ESCOITEI NINGÚN BARULLO DE VENTO, QUEN MO CONTOU FOI O MEU IRMÁN PEPE



Sabela dixo: Carlos axudou a Marta a escribir algunhas palabras e David axudoulle no encerado a poñer as letras que faltaban. Marta escolleu o debuxo de Noemí sobre o vento para poñer nesta entrada.




1 comentario:

  1. Cómo zoaba o vento Marta! Eu pasei un pouco de medo.
    Precioso debuxo Noemí.

    ResponderEliminar